Werk
Duurzame en werkbare jobs zijn essentieel voor een hamonieuze (lokale) samenleving. Te veel mensen vinden geen aansluiting bij de arbeidsmarkt. Ook gaan te veel mensen gebukt onder stress, door stijgende werkdruk of door een moeilijke combinatie van werk en privéleven. De meeste bevoegdheden inzake werk bevinden zich op federaal en Vlaams niveau. Toch kunnen lokale besturen het verschil maken door:
- de lokale arbeidsmarkt te ondersteunen
- een voorbeeldfunctie op te nemen inzake het eigen (inter)gemeentelijk personeelsbeleid
- de begeleiding en actieve ondersteuning van mensen in een kwetsbare arbeidspositie, op zoek naar zinvol werk.
Ondersteuning van de lokale arbeidsmarkt kan, door:
- de behoefte in kaart te brengen, zowel aan de vraag als aan de aanbodzijde
- de organisatie van een lokale banenmarkt
- als gemeente partner te zijn in het bestuur van de lokale werkwinkel
Een randvoorwaarde voor een aangename, lokale arbeidsmarkt kan o.a. zijn:
- een goed werkend systeem van kinderopvang, waarop ook werkzoekenden beroep kunnen doen.
De gemeente is ook zelf werkgever. Groen pleit voor een eerlijk en menselijk personeelsbeleid, waarbij mensen maximaal (leer)kansen krijgen, ongeacht afkomst, geslacht en leeftijd.
Wat houdt dit concreet in?
- een leeftijdsbewust personeelsbeleid: ervaring van oudere werknemers wordt erkend en jongeren krijgen de kans te groeien in hun job, via het systeem van mentorschap
- een tewerkstelling van minstens 2% mensen met een arbeidshandicap
- een streefcijfer voor het aantal vrouwen in kaderfuncties
- een streefcijfer voor het aantal werknemers met een migratieachtergrond
- een analyse van de drempels in het aanwervingbeleid en een actieplan om ze weg te werken
- actieve ondersteuning, begeleiding en opvolging van werknemers die het slachtoffer worden van discriminatie
Zinvol werk voor kansengroepen
Als lokaal bestuur kunnen we mensen met de meest kwetsbare profielen ondersteunen en naar zinvol werk toe leiden.
De PWA’s (plaatselijke werkgelegenheidsagentschappen) worden in Vlaanderen vervangen door ‘Wijkwerk’. De doelgroep wordt scherper gesteld en de werkperiode strak afgebakend. Jonge werkzoekenden zullen maximum 12 maanden wijkwerker kunnen zijn, dit in tegenstelling met de langdurige tewerkstelling in een PWA. In plaats van de gemeente kunnen ‘organisatoren’ van wijkwerk zich aandienen om voor een regio wijkwerkers aan opdrachten te helpen. De gemeente bepaalt welke activiteiten de organisator mag aanbieden. Als gemeente kunnen we bij de hogere overheid een degelijke oplossing bepleiten voor mensen die tot nu toe een PWA-statuut hadden.
Het OCMW kan zelf bepalen welke leefloongerechtigden instromen in een tijdelijk werkervaringtraject (tewerkstelling via artikel 60). Het moet ook inschatten of een cliënt na 2 jaar op de reguliere arbeidsmarkt terecht kan. De realiteit toont aan dat de drempel voor heel wat mensen te hoog blijft. Groen vreest daarom dat de meest kwetsbaren uit de boot vallen. Daarom stellen we een duurzame activering voor, om te bepalen wie kan instromen in artikel 60. Voor mensen voor wie een doorstroming naar de arbeidsmarkt onhaalbaar is, zetten we in op arbeidszorg, sociale economie en vrijwilligerswerk.